Διακαμός

Λαμπρή, αστραφτερή μπροστά μου  

Μία ολότητα περιγιαλιών, μαργαριτάρια υπό τα πόδια μου 

Λησμονώ τα ίχνη 

Μπροστά, o ενδελεχής ουράνιος θόλος. 

Αυτό το όνειρο αφημένο μισό δικό μας είναι, αγάπη;

Αν το επιθυμείς, θα με φέρουν σ΄εσένα  αυτά τα κύματα. 

Μία με τους αέρηδες θα έρθω για εσένα

Και αυτή η πόλη λυπών σαν όνειρά μου είναι μισή 

Μία χαρούμενη κατάληξη ήθελα να κλέψω σαν παιδί 

Μακριά από την πόλη, στο χαμόγελο σου, μέσα στο γαλάζιο 

Μέσα σου, νόμιζα ότι είχα βρει την κατάληξη μου.

Ήταν αυτό τo κενό στο στήθος μου, η άδεια φωλιά πουλιών;

Αλλά η ζωή εξακολουθεί να είναι η γαλάζια λαχτάρα

Ένας ενθουσιασμός, ένα κύμα, η παιδική μου ηλικία.